U XIX veku deo grada od Slavije (Trg Slavija) do Svetosavskog platoa bila je zaista daleka periferija. Taj predeo , delimično močvaran i obrastao trskom, bio je idealno mesto na kom su Beograđani lovili patke. Predstavnik Britanskog biblijskog društva Škotlanđanin Fransis H. Makenzi je odlučio da kupi pozamašno parče zemlje od Đoke Simića, pretežno njive i voćnjake, do tada poznato kao “Simićev majur”. Imanje se prostiralo između današnje Njegoševe, Slavije,i Bulevara Oslobođenja pa sve do vrha Svetosavskog platoa. Makenzi se nije posvetio poljoprivrednim radovima , vec je zemljište isušio,  isparcelisao, izdelio i prosekao pravolinijskim sokacima. Povoljno je prodavao placeve ali pod uslovom da kupci zidaju zgrade “od tvrdog materijala”.
Makenzi je i sebi na Slaviji podigao kuću koja je od 1910. godine služila kao Socijalistički narodni dom i stecište radničkog pokreta i događanja. Kasnije je tu bila i kafana “Vračar”, a posle Drugog svetskog rata postaje bioskop Slavija.
Posle Makezijeve smrti 1895. u Beograd dolazi njegov naslednik Ginis, koji Mitropolitu Mihailu potvrđuje da je Makenzi, jedan deo svog imanja zaveštao budućem Hramu Svetog Save.
Po Makenziju je nazvana ulica, koja se dugo vremena zvala Maršala Tolbuhina, iako su je stariji sugrađani isključivo zvali Makenzijeva.

Slavija kao jedan od glavnih beogradskih trgova svoj sadašnji izgled počinje da dobija tek krajem XIX veka. Godine 1882. započeta je izgradnja prvobitnog hotela Slavija, koji biva dovršen 1888. godine. Hotel je, naravno, imao kafanu, trpezariju, salu za priredbe, pa čak i “mjuzik-hol”. Oglas iz daleke 1907. godine obaveštava Beograđane da u bašti hotela svako veče Rajflerov orkestar svira odabrane srpske pesme i strane kompozicije. Pred Prvi svetski rat u hotelu su stalno gostovali čuveni šabacki svirači Cicvarići. Još ranije, jedno vreme tu se hranila i Draga Mašin dok je još stanovala u neposrednoj blizini. Hotel je srušen za vreme bombardovanja 6.aprila 1941. godine.

Na Slaviji su bile i poznate kafane “Tri seljaka” i “Rudničanin”, a kasnije i “Vračar”, kao i bioskop “Slavija” koji je odolevao sve do samog kraja proslog veka. 1962. godine izgrađen je današnji hotel Slavija, a povodom Prvenstva Evrope u atletici, jednoj od značajnih i većih sportskih manifesatacija u Beogradu toga vremena. Kasnije je proširen i delom u Makenzijevoj, da bi u novije vreme bio izgrađen i hotel “Slavija Lux” ( današnji Slavija Garni),  preko puta u Svetosavskoj ulici.